Rozdział 3

*Jennifer*
        Odwróciłam się i spojrzałam na niego.
- Hej. - Powiedział.
- Cześć.
- Czemu mnie unikasz? - Spytał.
- Co? Nie, nie. Ja Cię nie unikam. Naprawdę.
- To czemu nie przyszłaś dzisiaj ze swoim bratem? Albo czemu jak Cię przed chwilą wołałem to już chciałaś odejść? - Zapytał.
- A czy ja muszę codziennie przychodzić ze swoim bratem?
- Nie musisz.
- No właśnie.
- Ale odpowiesz na pytanie? A raczej pytania?
- Może. - Powiedziałam. - Słucham, jakie masz pytania.
- Czemu nie przyszłaś dzisiaj ze swoim bratem?
- Bo się dzisiaj źle czułam. - Skłamałam znowu.
- Mhm. A czemu jak Cię przed chwilą wołałem to już chciałaś odejść?
- A, no bo ja Cię nie poznałam...
- Aha. Słuchaj, ja naprawdę nie chciałem na Ciebie wpaść. - Powiedział.
- Wiem. Przecież to był zwykły wypadek. - Powiedziałam.
        Postanowiłam mu wybaczyć. Przecież to był zwykły wypadek - i miał rację. Po prostu mnie nie zauważył i wpadł na mnie, a raczej wbiegł, ale... Przepraszał mnie ciągle, a ja go tak brzydko traktowałam! Jaka ja jestem głupia! Martwił się o mnie... Martina miała rację - martwił się o mnie. Sama też to wtedy widziałam i słyszałam.
- Przepraszam. - Powiedział.
- Spokojnie. Przeprosiny przyjęte. Ja też chcę Cię przeprosić, bo zachowałam się brzydko w stosunku do Ciebie, bo kilka razy mnie przepraszałeś, a ja głupia krzyczałam na Ciebie, więc też Cię bardzo przepraszam.
- Nic się nie stało. - Uśmiechnął się. - Przeprosiny przyjęte.
- Dziękuję. - Również się do niego uśmiechnęłam. - Fajny psiak. - Wskazałam na jego psa.
- A, dzięki.
- Jak się wabi?
- Alex. A Twoja? - Spytał.
- Abi. - Powiedziałam. - Wybacz, ale muszę już iść. Jestem bardzo zmęczona. - Wyjaśniłam.
- Spoko. Może Cię odprowadzę? - Spytał z uśmiechem.
- Jeśli chcesz. - Powiedziałam i też się uśmiechnęłam.
- Chcę.
- No to chodź. - Powiedziałam. - A jak masz na imię? - Spytałam.
- Wybacz, zapomniałem się przedstawić.
- Nic się nie stało.
- Neymar.
- Jennifer.
        Odprowadzanie trochę trwało - rozmawialiśmy, śmialiśmy się, bawiliśmy się z naszymi psiakami. W końcu doszliśmy do mojego domu. Stanęliśmy pod bramą. Spojrzałam na niego, a on na mnie. Uśmiechnęliśmy się do siebie w tym samym czasie.
- A jutro przyjdziesz ze swoim bratem na trening?
- Tak, przyjdę. - Powiedziałam. -  Muszę już iść. To pa.
- Pa.
        Weszłam do domu szczęśliwa - wszystko sobie wyjaśniliśmy i wszystko jest już dobrze.
        Poszłam do jadalni, bo poczułam zapach jajecznicy, a byłam już bardzo głodna. Zobaczyłam przy stole mamę, tatę i Diego. Usiadłam na krześle.
- Hej. - Powiedziałam. - Już wróciłam!
- Trochę długo Ci to zajęło. - Zauważył tata.
- No byłam z Abi na spacerze.
        Po skończonej kolacji poszłam do swojego pokoju i usiadłam na łóżku. Po chwili ktoś otworzył drzwi. Zobaczyłam twarz Diego.
- Mogę wejść?
- Wchodź. - Powiedziałam.
        Usiadł obok mnie.
- I jak tam?
- Dobrze, a tam?
- Rozmawiałaś z Neymarem? - Zapytał.
        Co? Skąd on wie, że rozmawiałam z Neymarem?
- Skąd wiesz, że rozmawiałam z nim? - Spytałam.
- No...
- No? - Nie odpowiedział. - To był Twój plan, prawda?
- Tak. - Przyznał.
- Ehhh.
- Ale pogodziliście się?
- Tak.
- No to się ciesz.
- Cieszę.
- No i widzisz.
- Widzę. Dobra, możesz wyjść?
- Mogę.
- Dzięki. No to idź.
- Spoko, ale mam jeszcze jedno pytanko.
- Jakie?
- Idziesz jutro ze mną na trening?
- A o której jutro masz?
- O 17.
- No to pójdę.
- Okej.
        I wyszedł z pokoju.
        Postanowiłam zadzwonić do Tini. Odebrała po dwóch sygnałach.
- Halo? - Usłyszałam jej głos.
- Hej, Tini. - Powiedziałam.
- O, hej, Jenn.
- I jak tam spotkanie? - Spytałam zaciekawiona.
- Weź... Normalnie masakra jakaś!
- Czemu?
- Myślałam, że jest spoko, ale nie. Zwykły dupek! - Powiedziała. - A wiesz co było najlepsze w tym całym naszym spotkaniu? - Powiedziała z sarkazmem. - Że pod koniec naszego spotkania zadzwoniła do niego jakaś laska, żeby się z nim na jutro umówić! Wiesz jaka ja byłam wściekła? Chyba sobie nie zdajesz z tego sprawy! Wiesz jak ja się na niego patrzyłam? Po co on się w ogóle ze mną umawiał! Pff, za takie spotkanie to ja dziękuję! Za takiego chłopaka to ja też dziękuję!
- Ale się rozgadałaś. - Stwierdziłam. - Spokojnie, doskonale Cię rozumiem. Nie warto się takim dupkiem przejmować, Tini.
- Wiem, wiem. - Powiedziała. - A jak tam Ty? Byłaś dzisiaj na treningu?
        O nie!
- No wiesz...
- Byłaś?
- Nie, nie byłam.
- Dlaczego? - Spytała.
- Po prostu nie chciałam go zobaczyć.
- I co powiedziałaś Diego?
- Że się źle czuję.
- Aha.
        Nastała cisza.
- Ale się dzisiaj z nim spotkałam. - Powiedziałam po chwili.
- Co?! Jak?! Gdzie?! Kiedy?! Gadaliście?! A o czym?!
- No, wyszłam dzisiaj wieczorem z Abi na spacer i nagle tak patrzę a akurat on tam szedł. W moją stronę! Ja oczywiście zaczęłam iść w przeciwną stronę...
- I co było dalej?
- Ale on mnie zawołał, więc poczekałam na niego. Przeprosił mnie jeszcze raz, ja go zresztą też przeprosiłam. Wiesz, za moje zachowanie. Potem on mi zaproponował, że mnie odprowadzi.
- I odprowadził? - Spytała.
- Tak, odprowadził. Potem zapytał się czy jutro przyjdę z Diego na trening.
- I co mu powiedziałaś? - Zapytała.
- Że przyjdę.
- I potem jeszcze z nim rozmawiałaś?
- Hm, nie. Pożegnałam się z nim i on poszedł do swojego domu, no a ja do swojego.
- Czekaj, czekaj! Ale jak się z nim pożegnałaś? Całusem w policzek? A może w usta? - Zażartowała.
- No co Ty! Po prostu "pa" a on "pa".
- Szkoda. - Powiedziała.
- Co? Czego szkoda?
- A sama nie wiem, sorry. A mam takie pytanko...
- Jakie? - Spytałam lekko podenerwowana.
- Ale nie obrazisz się na mnie jak Ci je zadam? - Spytała.
- Ale mnie nastraszyłaś! - Powiedziałam ze śmiechem. - No, pytaj.
- On Ci się podoba? - Spytała.
        Czy on mi się podoba? Czy on mi się podoba? No, podoba, podoba. Przystojny jest...
- Wiesz... Przystojny jest, ale ja... Ja na razie nie szukam chłopaka. - Wyjaśniłam.
- Uuuu.
- Ha, ha! Żadnego "uuuu"! Wiesz, Tini. Będę już kończyła, bo jestem strasznie zmęczona.
- Dlaczego jesteś zmęczona?
- Byłam z mamą na wielkich zakupach i trochę chodziłyśmy po sklepach.
- A mówiłaś, że się źle czułaś... - Zaśmiała się.
- Dobrze wiesz, że to było kłamstwo! - Również się zaśmiałam. - A jutro pójdziesz ze mną i Diego na trening?
- Chętnie. O, poznam przy okazji Twojego przyszłego chłopaka!
- Weź! Dobra, ja kończę. Pa.
- Pa. - Rozłączyłam się.
        Poszłam jeszcze się umyć, ubrałam się w piżamę i położyłam się spać.

-----------------------
A oto rozdział 3 ;)
Mam nadzieję, że się podoba.
Proszę o komentarze <3