Rozdział 50

Chłopak zaczął iść w naszą stronę. Poczułam dłonie Neymara na mojej talii, które zaciskał w pięści. Był spięty i to bardzo, ja również. Bałam się co Cesc tym razem wymyślił. Powoli zaczynałam mieć dość tego wyjazdu, właśnie z powodu tego piłkarza jak i jego "przyjaciółki". Chciałam jak najszybciej wracać już do swojego domu. Od samego początku, gdy dowiedziałam się, że Cesc i Jessica z nami jadą, wiedziałam, że będą kłopoty. I były - same kłopoty.
- Hej. - uśmiechnął się szeroko. Nie miałam zamiaru się z nim witać, jak gdyby nigdy nic się nie stało. Piłkarz siedzący koło mnie, którego trzymałam za rękę również nic nie powiedział. Cały czas wpatrywał się bacznie w chłopaka. - Wiem, że wszystko spieprzyłem... Naszą przyjaźń, Neymar, was, ciebie i Jenn, ale ja naprawdę żałuję... Bardzo was przepraszam. - powiedział, a w jego głosie wyczułam, że nie mówił tego szczerze. Sama już nie wiedziałam co mam myśleć. Widziałam, że on w ogóle się tym nie przejął, że prawie rozwalił związek swojego przyjaciela.
Spojrzałam na mojego chłopaka, który z nerwów "rysował" na piasku jakieś rysunki. Lekko go szturchnęłam, a on spojrzał w moją stronę. W jego oczach było widać  zakłopotanie i zaniepokojenie. Zupełnie nie wiedziałam co mam powiedzieć. Widziałam po piłkarzu, który siedział koło mnie, że nie chce rozmawiać z nim, ja sama tego nie chciałam, ale wypadało by coś powiedzieć. Nie wiedziałam jednak, czy powinnam odezwać się pierwsza czy poczekać, aż Ney zdecyduje się odezwać pierwszy.
- Możesz stąd iść? - zapytał Neymar, który posłał piłkarzowi spojrzenie, które wyrażało "niemile widziany".
- Mogę, ale nie chcę. - odparł Cesc. - Musimy pogadać. - oznajmił poważnie.
- Nie, nie musimy. - warknął Ney. - Idź stąd. - ponowił próbę.
- Porozmawiamy? - zwrócił się do mnie.
Ja tylko wzruszyłam ramionami i wpatrywałam się w Neymara, który ledwo zauważalnie kiwnął głową.
- Czego chcesz? - spytał Neymar.
- Rozmowy. Chcę porozmawiać. - wyjaśnił.
- Ale ja nie chcę. - warknął. - A ty, kochanie? - zapytał mnie.
Ponownie wzruszyłam ramionami.
- Możesz iść?! - krzyknął Ney, podniósł się i ruszył śmiałym krokiem w stronę Cesca, który stał oparty o jakieś drzewo. Natychmiast zerwałam się z miejsca i podbiegłam do piłkarzy. Złapałam Neymara za ramię i zaczęłam go odciągać od chłopaka. Było ciężko, ale w końcu się jakoś mi udało. Pogłaskałam Neymara po policzku i szepnęłam:
- Spokojnie, ja się tym zajmę. - powiedziałam, zwracając się do mojego chłopaka. - Mógłbyś już iść? - zapytałam piłkarza, który stał niedaleko nas.
- Niech wam będzie, ale następnym razem porozmawiamy! - powiedział i zaczął iść w stronę prawdopodobnie naszego obozowiska.
Zostałam z Neymarem "sam na sam". I całe szczęście, bo nie wiem jakby to się dalej potoczyło, ale wkrótce przecież będzie trzeba z nim porozmawiać...

---------------

Rozdział byłby już wczoraj, ale to wszystko przez książkę "Neymar o sobie", która mnie wciągnęła :D Jeszcze nie przeczytałam jej całej, ale jest świetna <3

Co do rozdziału to mam nadzieję, że Wam się podoba. :)

Kiedy następny? Tego nie wiem. :)